استان خراسان 


استان خراسان بزرگ  با مساحتی معادل ۳۱۳۳۳۵ کیلومتر مربع، که در حدود یک پنجم مساحت ایران را تشکیل می‌داد، تاسال 1383 وسیع ترین استان کشور بود.

این استان با مصوبه دولت در سال 1383به سه استان خراسان رضوی، خراسان شمالی و خراسان جنوبی تقسیم شد.


استان خراسان رضوی با مساحتی بالغ بر 118،851،438کیلومتر مربع از شمال به جمهوری‌ ترکمنستان، از شمال غربی به استان خراسان شمالی از غرب به استان سمنان از شرق به جمهوری افغانستان از جنوب به استان خراسان جنوبی و از جنوب غربی به استان یزد محدود بوده و چهارمین استان بزرگ ایران از نظر مساحت می باشد.

بر اساس آخرین تقسیمات کشوری این استان به مرکزیت مشهد دارای 33 شهرستان، 86 نقطه شهری، 81 بخش و 177 دهستان  می‌باشد.

خراسان، در طول تاریخ شاهد ظهور و سقوط سلسله‌ها و دولت‌های بسیاری در قلمرو خود بوده است. اقوام مختلف اعراب، ترک‌ها، کردها، مغول‌ها، ترکمن‌ها و افغان‌ها زمان به زمان با ورود خود به این منطقه تغییرات را به ارمغان آورده‌اند.

جغرافی‌دانان باستان، ایران را به هشت بخش تقسیم کرده‌اند که خراسان بزرگ شکوفاترین و بزرگ‌ترین قلمرو بوده‌است.

از آن پس آثار و شواهد زندگی بیشماری از دوران نوسنگی تا آغاز دوران تاریخی در جلگه مشهد، دره اترک علیا (قوچان)، جلگه درگز، بجنورد، تربت حیدریه، بیرجند وغیره شناسایی شده‌اند. این شواهد و آثار به اقوام و ساکنان اولیه و بومی خراسان مربوط می‌شود که بنا به عقیده برخی محققان به عنوان اقوام آسیایی شهرت یافته‌اند و سراسر آسیای غربی از مدیترانه تا ترکستان و دره سند را فرامی گیرد؛ ولی در حقیقت مهمترین مقطع تاریخ خراسان در سرآغاز دوران تاریخی ایران با ورود اقوام آریایی به فلات ایران پیوند می‌خورد. در این واقعه که در آغاز هزاره اول قبل از میلاد اتفاق افتاد، آریایی‌های تازه وارداز طریق خراسان به سمت مرکز ایران پیش رفتند و بخش اعظم آنها آنچنان که از توصیفات اوستا برمی آید، در خراسان و سیستان مستقر شدند و شاید به همین دلیل است که عمده حوادث آغاز تاریخ ایرانیان که در دو منبع اوستا و شاهنامه فردوسی ذکر شده است در مشرق ایران و در واقع در خراسان بزرگ رخ می‌دهد.

استان خراسان رضوی، قسمت نسبتاً کوچکی از خراسان تاریخی است. سرزمینی که در گذشته نواحی بسیار گسترده‌ای را در بر می‌گرفته و قلمرویی یکپارچه داشته است. اما امروزه بخشی از آن شامل سه استان خراسان رضوی، شمالی و جنوبی و قسمت‌هایی از استانهای دیگر، در کشور ایران واقع است و بخشهای بزرگ‌تری از آن در کشور افغانستان و جمهوری‌های شمال و شمال شرق ایران قرار دارد. خراسان بزرگ تاریخی، یکی از کانون‌های شکل گیری تمدن بشری بوده و چه در دوران‌های کهن و پیش از اسلام و چه در دوران تمدن اسلامی، مردمانی هوشمند و سخت کوش در آن می‌زیسته‌اند که در پیدایش و گسترش دانش و فرهنگ و پدید آوردن عناصر تمدنی نقش بسزایی ایفا کرده‌اند.

جمعیت خراسان رضوی بر اساس آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰ برابر ۵٬۹۹۴٬۴۰۲ نفر است که دومین استان ایران از نظر جمعیت محسوب می‌شود. این جمعیت، شامل ۲٬۹۹۹٬۵۲۹ نفر (۵۰٫۰۴٪) مرد و ۲٬۹۹۴٬۸۷۳ نفر (۴۹٫۹۶٪) زن می‌باشد. ۴٬۳۱۱٬۲۱۰ نفر (۷۱٫۹٪) در مناطق شهری و ۱٬۶۸۲٬۴۰۵ نفر (۲۸٫۱٪) در مناطق روستایی ساکن هستند. هم چنین ۷۸۷ نفر (۰٫۰۱٪) به صورت غیر ساکن در این استان زندگی می‌کنند. همچنین بر اساس نتایج سرشماری ۱۳۹۰ از کل جمعیت استان تعداد ۲۰۵٫۸۵۹ با تابعیت افغانستان، ۶٫۶۱۹ نفر با تابعیت عراق و ۴٫۱۹۰ نفر از دیگر کشورها می‌باشد. براین اساس ۳٫۶ درصد ساکنان استان غیر ایرانی هستند.

بر اساس آمار سرشماری ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ رشد جمعیت خراسان رضوی ۱٫۶۸٪ است که اندکی بالاتر از نرخ رشد جمعیت ایران در این مدت (۱٫۶۴٪) می‌باشد.

شهر مشهد که مرکز خراسان رضوی است، بزرگترین شهر این استان نیز به شمار می‌رود که جمعیت آن، ۲٬۷۶۶٬۲۵۸ نفر (معادل ۴۶٫۱٪ جمعیت استان) می‌باشد.