ایجاد منطقه ویژه اقتصادی دوغارون در زمینی به مساحت 8700 هکتار (بزرگترین منطقه ویژه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران)  با هدف تسهیل سرمایه گذاری  و با رویکرد بازار هدف (کشور افغانستان) در سال 1387  در هیات محترم وزیران  و در سال 1389  در مجلس شورای اسلامی  به تصویب رسید و شرکت توسعه و عمران دوغارون با بیش از 100هزارنفر سهامدار در قالب شرکتهای تعاونی مرزنشین از مردم شهرستان های تایباد و باخرز و 6 مجموعه فعال اقتصادی استان به عنوان سازمان مسئول تعیین گردید.
ایجاد مکانی کاملا امن برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی
ایجاد کانونی فعال برای همکاری های مشترک اقتصادی بین المللی در همه زمینه های سرمایه گذاری (تولید ، تجارت  و خدمات بازرگانی)
کاهش هزینه های تولید به منظور ورود به بازارهای رقابتی جهانی
ایجاد فرصت های شغلی جدید وارتقای سطح اشتغال منطقه
اجرای سیاست های توسعه منطقه ای و ایجاد قطب های اقتصادی و صنعتی
ارتقاء سطح تکنولوژی و بهره گیری از فن آوریهای برتر و نوین اقتصادی
اجرائی کردن بند الف-6 اولین کارگروه  مشترک همکاری های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی افغانستان در اسفند 1383 مبنی بر ایجاد منطقه ویژه اقتصادی در جوار مرز مشترک
از جمله مهمترین اهداف تشکیل منطقه ویژه اقتصادی دوغارون می باشد.